Sjoerd 1010 marathons ...
De finishvlag valt veel te vroeg...
Sjoerd had gehoopt om zijn 70ste verjaardag nog te halen.
Helaas, kreeg hij steeds weer opnieuw rugklachten,
en plotseling is hij binnen 3 dagen onder de middel verlamd geraakt
door een dwarslaesie en kon hij daardoor alleen nog maar liggen.
Sjoerd kan zo niet verder leven, dus dit is zijn einde!
Sjoerd is helaas overleden.
19 augustus 1952 - 11 juli 2022
Sjoerd heeft zijn laatste rustplaats gevonden op begraafplaats "De Duinen"
naast het door ons geliefde landgoed "De Vosbergen" in Eelde.
Sjoerd,
Het is stil zonder jou...
De tijd gaat maar door.
De papierenrompslomp is inmiddels achter de rug,
en het besef is er; jij komt nooit meer terug...
Het heeft mij goed gedaan om te merken hoeveel
mensen Sjoerd waardeerden om wie hij was.
Hiervoor Dank!
Hallo Ronald,
herzliche Anteilnahme für Sjoerd. Schade!
Sjoerd war immer ein prächtiger Kerl. Es tut mir ehrlich sehr leid.
Aber das Leben, auch für dich,geht weiter. Ich wünsche dir alles Gute.
Vielleicht sehen wir uns irgendwo mal wieder.
Viele Grüsse,
Johann.
Lieber Ronald,
Ich habe gehört das Sjoerd gestorben ist und ich bin sehr traurig
darüber, denn ich war immer gerne bei euch.
Es war immer eine nette Atmosphäre und ihr habt euch immer so viel Mühe gegeben mit
dem ausrichten der Läufe. Somit ist auch für alle
die immer bei euch waren, ein Stück Lebensabschnitt unwiederbringlich vorbei.
Ich bedanke mich für die Zeit die ich mit so
netten Menschen zusammensein durfte. Gerne denke ich daran zurück.
Bei jedem Wetter: Eis, Regen, Schnee, Wind, Hitze und Kälte.
Manchmal hast du mir auch leid getan, denn wir konnten uns ja warm laufen.
Ja mein lieber Ronald was soll ich sagen, der liebe Gott wollte es eben anders...
Ich habe meine Krankheit soweit gut überstanden. Es ist nicht mehr so wie es mal war,
aber ich darf zufrieden sein. Laufen werde ich wohl nicht mehr.
Ich gehe spazieren und fahre mit dem Fahrrad.
Lieber Ronald ich wünsche dir alles Gute und die Kraft die du brauchst,
um mit der Trauer eines lieben Menschen fertig zu werden.
Dein Freund,
Jürgen.
Beste Ronald, heel veel sterkte bij dit zware verlies.
Sjoerd, wij zullen steeds dankbaar aan jou terugdenken.
Dankbaar om wat jij voor ons was & om wat jij voor ons betekend hebt.
Deborah Lyneel.
Sterkte met het verlies van je partner Ronald.
Met veel plezier kijk ik terug op de intieme marathons
die door jou en Sjoerd werden georganiseerd.
De kleine 500 km die ik moest rijden om bij jullie te lopen nam ik graag voor lief.
Sjoerd ken ik als een geweldig atleet en bescheiden mens.
Ik wens je veel sterkte toe bij het verwerken van dit verlies.
Francis Spoelstra.
Hallo Ronald, mein Beileid.
Ich weiß nicht, bei wievielen Läufen wir uns trafen.
Zuerst bei Carsten in Lilienthal, bei unseren Läufen in Bremen und gerne in Groningen
und umzu bei euren abwechslungsreichen Läufen. Es war immer nett, euch zu treffen,
haben viel gelacht und jetzt nur noch Trauer. Wir hatten alle so gehofft.
Ich wünsche dir viel Kraft. Lass den Kopf nicht hängen, es geht immer weiter.
In Freundschaft,
Helmut Rosieka.
Beste Ronald,
Veel sterkte wens ik jou toe om dit grote verlies een plek te kunnen geven.
Ik voel mij dankbaar voor de vele mooie, prettige en leuke herinneringen,
die ik aan Sjoerd heb. Een sterkende en warme groet,
Ann Zonneveld.
Sjoerd, Ronald,
hartelijk bedankt voor de vele mooie loop-herinneringen.
Ik herinner nog onze gezamenlijke deelnames in Bazel en Keulen.
En de ontelbare rustige lopen die jullie voor ons op zoveel mooie plekjes
in Noord Nederland hebben georganiseerd.
Sjoerd succes op je laatste loop. Ronald heel veel sterkte.
Nitish.
Ronald,
Met respect wil ik je condoleren met het overlijden van Sjoerd.
Met veel plezier kijk ik terug op de marathons, die door jou en Sjoerd werden georganiseerd.
Dit was altijd een ontspannen en prettig gebeuren. Bedankt voor alle inzet in al die jaren!
Veel Kracht en Rust in deze moeilijke periode.
vriendelijke groet,
Geert Brouwer.
Zwolle.
i.o.m. Henk ter Steege, Balkbrug.
Ronald,
Ik ben al enige tijd niet meer actief maar denk met veel plezier terug
aan DFW Runners en dus jouw en Sjoerd.
Heel veel sterkte met dit verlies,
Robert Wielinga.
Beste Ronald,
Sjoerd was een loper waar ik ongelooflijk veel ontzag voor had.
Hij gaf mij inspiratie tot lopen van meer marathons.
Wat een kilometers, zonder moeite. Verscheidene marathons even samen met hem gelopen.
De mooiste waren die marathons die door jullie werden georganiseerd,
perfect alles onder controle, gezellig en mooi parcours.
Het is gek, marathons te lopen met de wetenschap dat Sjoerd daar niet meer bij is.
Hij kijkt vast mee. Heel veel sterkte met dit verlies.
Groet,
Thierry.
Beste Ronald,
Heel veel sterke toegewenst bij het verwerken van dit groot verlies.
Jullie waren een geweldig stel. Het verlies van Sjoerd laat voor jou een grote leegte achter.
Ook bij ons als lopers. DFW runners is voor velen van grote betekenis geweest.
Ik heb bijna 50 marathons bij jullie mogen lopen. Altijd met veel plezier en in goede sfeer.
Gezellige en nuttige trainingsmarathons voor langere afstanden.
De mooie herinnering aan Sjoerd, als rustige en bescheiden sportman, blijf ik koesteren.
Het ga je goed.
Groeten,
Theo Slump.
Gelopen marathons en ultra's: 1010
Ruim 21 jaar geleden in februari 1997 is Sjoerd met hardlopen van start gegaan en een half jaar later,
liep Sjoerd al zijn eerste marathon bij zijn sportvereniging sv Friesland, namelijk de Bildtse Marathon
in St. Jacobiparochie. In datzelfde najaar volgden nog 4 marathons; Afsluitdijk, Eindhoven, Etten Leur
en Amsterdam. In de winterperiode waren er geen marathons en werd er weer overgegaan op korte
hardloop wedstrijden en dat beviel helemaal niet, de vele blessures volgden elkaar toen snel op.
Dan maar overgegaan op het ultralopen en dat voldeed beter. Sjoerd werd er veel sterker door en liep
in oktober 2000 in Amsterdam met 3:13 uur zijn snelste marathon en in Diever een 100 km in 9:11 uur.
Ook won Sjoerd in 2001 en 2002 twee maal achtereen de 12 Uur van Den Haag met ruim 118 km,
en tussendoor in Budel nog eens ruim 120,5 km bij een 12 Uurs wedstrijd.
In april 2002 liep Sjoerd tijdens een marathon rond het het Lauwersmeer een tijd lang samen
met een andere loper, welke vertelde dat hij in training was voor de 24 Uursloop van Apeldoorn.
Hij mixte zelf zijn honingdrankjes die veel beter waren dan de koolhydraadrijke energie dranken.
En hij was er van overtuigd dat hij in Apeldoorn Nederlands kampioen op de 24 uur ging worden.
Op een gegeven moment vond Sjoerd het tempo te hoog en liet weten dat hij wat terug ging zakken.
Toen kreeg Sjoerd als antwoord dat hij nu toch kon zeggen dat hij een tijdje met de toekomstige
Nederlands kampioen had gelopen. Sjoerd besloot zich toen ook maar aan te melden voor de
24 Uursloop van Apeldoorn in mei. Maar de week ervoor liep Sjoerd als training en test in het
Zwitserse Basel al zijn eerste 24 Uursloop en dat ging goed. Een week later volgde dan het NK 24 uur
in Apeldoorn. De toekomstige Nederlands kampioen moest in Apeldoorn helaas al spoedig opgeven,
maar Sjoerd eindigde als tweede in zijn leeftijdscategorie en kreeg een zilveren medaille omgehangen.
Ook volbracht Sjoerd Slaaf bij sv Friesland de 210 km lange Friese Elfsteden Ultraloop in ruim 23 uur.
Sjoerd werd 2de overall met ruim 314 km tijdens de Self-Transcendence 48-Stunden-Lauf 2002 in Keulen,
onder Nederlanders is het een weinig gelopen wedstrijdvorm. De beste Nederlandse prestatie op de 48 uur
staat jaren op naam van Sjoerd Slaaf met 314,420 km. Pas in 2016 in het Tsjechische Kladno gaat
Peter de Krijger het Nederlands record op de 48 uur pas verbeteren met een afstand van 315,975 km.
In 2003 bij de Nederlandse kampioenschappen 24 uur in Uden werd Sjoerd, met bijna 211 km,
derde overall en mocht naast toppers als Wim Epskamp en Ron Teunisse op het podium staan.
In de ultraloop periode volbracht Sjoerd slechts één 48 Uursloop, zes maal een 24 Uursloop
en dertien maal een 100 km wedstrijd, waarvan vijf keer dichtbij huis in Winschoten.
Toch gaf Sjoerd de voorkeur aan het marathonlopen en zo begon dan ook het marathons verzamelen,
het liefst zoveel mogelijk verschillende marathons lopen, want marathons zijn geen postzegels of munten,
waarbij je de dubbele met andere verzamelaars kunt ruilen. Sommige lopers verzamelen alleen maar
zoveel mogelijk verschillende landen en willen in elk land een marathon gelopen hebben, weer anderen
beperken zich tot een bepaald soort marathons, zoals eiland- of bergmarathons. Die lopers komen
echter nooit tot extreme grote aantallen, de keuze is te beperkt. Elk jaar liep Sjoerd meer marathons en in
2008 waren het er zelfs 105 marathons in één jaar. Daarbij was ook het Rondje Nederland (PieterROGpad)
van 1079 km in 15 dagen vanuit Pieterburen. In juli 2002 de Moravian UltraMarathon 7-daagse in het
Tsjechiesche hooggebergte en in dezelfde de maand de Cranendonck Marathon 10-daagse bij Soerendonk.
In 2009 werd dit nog eens weer overgedaan bij de Hondsrug Marathon 10-daagse rond Gieten en Borger.
Toen liep Sjoerd nog met gemak 10 dagen achter elkaar een marathon en allemaal ruim onder de 4 uur.
Intussen heeft Sjoerd op elke datum van het jaar, inclusief schrikkeldag, wel een marathon gelopen.
Na zijn 60ste liep de souplesse echter snel terug en ging het elk jaar wat moeizamer.
Stadsmarathons hebben niet de voorkeur. De mooiste lopen zijn marathons en trails in de vrije natuur.
In de bossen, door de heide en over de heuvels waar de vogels fluiten, heerlijk is die rust, met de lucht
van de dennenbomen. Af en toe een ijsvogel over het water, of een jonge ree voor je op het pad
of een vos, maar voor een roedel wolven zijn de kansen in Duitsland voorlopig nog wel wat groter.
Nu 21 jaar na zijn 1e marathon volbracht Sjoerd op 15 september 2018 in Hamburg zijn 1000e marathon.
Dat is dan wel inclusief ruim 140 ultralopen. Hopelijk worden het er in de toekomst 1000 echte marathons,
dus zo'n 1140 in totaal. Maar ook 1111 en 1234 zijn natuurlijk mooie aantallen om naar toe te leven.
De vraag blijft natuurlijk ook, tot welke leeftijd is het lichaam in staat om nog marathons te lopen
en of je wel lang genoeg leeft om dit nog mee te mogen maken. De toekomst zal het leren.
Bij de tussenstand per 1 juli 2018 waren er wereldwijd slechts 25 lopers met 1000 of meer marathons.
Men vraagt wel eens of het wel gezond is om zoveel marathons te lopen?
Dan is steevast het antwoord; Om zoveel marathons te kunnen lopen moet je wel gezond zijn!
Maar helaas... Bij marathon nummer 1001 ging het helemaal mis!
Aanvankelijk leek het op een heupblessure. Daarna nog enkele halve marathons proberen te lopen.
Begin 2019 ging het helemaal niet meer, binnen 500 meter al buiten adem met veel pijn op de borst.
Daarna begonnen de diverse hartonderzoeken in het ziekenhuis. Op 14 maart kwam de huisarts langs
met een onverwacht heel vervelend bericht; Prostaatkanker met botuitzaaiingen in de borst.
En daarmee komt er (voorlopig of definitief?) een einde aan de loopcarriere van Sjoerd!
Update 3 april 2019.
De hartonderzoeken zijn achter de rug, dat was niet de oorzaak van de pijnsteken en branderig gevoel
op de borst en de kortademigheid. Maar uitzaaiingen in de borstwervels als gevolg van prostaatkanker.
Een prostaatbiopsie heeft uitgewezen dat de tumor aggressief is, en op een total body scan is te zien
dat Sjoerd over het hele lichaam uitzaaiingen in de botten heeft, het bekken, heupen, de hele rugwervel,
de borst en zelfs in de schedel. Of er ook uitzaaiingen in de lymfeklieren rondom de prostaat zijn, of in
longen of langs de luchtpijp, wordt nu niet meer onderzocht want het valt toch niet meer te genezen.
Er is onmiddellijk begonnen met een hormoontherapie, want als de productie van het mannelijk hormoon
testosteron wordt verminderd of stilgezet, komen er voorlopig weinig of geen nieuwe uitzaaiingen meer bij
en wordt de ziekte eerst afgeremt. Daarna volgt chemotherapie om de kankergroei in de botten te remmen.
De hormoontherapie is elk half jaar een spuit. De meeste prostaatkankers reageren binnen 1 tot 3 jaar
niet meer op hormonale therapie, want dan is de tumor resistent geworden voor hormonale therapie.
Update 15 mei 2019.
Maandag kwam er een telefoontje van het ziekenhuis, dat er op woensdag een plaatsje vrij is gekomen.
Na lang wachten eindelijk weer voortgang. De eerste chemotherapie is nu achter de rug en deze kuur is
elke drie weken. Vooraf worden de bloedwaarden beoordeeld of ze toereikend zijn voor een volgende
chemo toediening. Zoniet, dan wordt de volgende kuur uitgesteld. De chemo verspreid zich via het bloed
en kan de kankercellen vrijwel overal in het lichaam bereiken, en heeft een celdodend effect en kan de
celdeling remmen. Hierdoor worden de kankertumoren kleiner. Helaas worden de omringende gezonde
cellen ook beschadigd en dat veroorzaakt dan weer bijwerkingen. Na 3 weken is die schade weer herstelt.
Hopelijk worden de bottumoren hierdoor kleiner zodat het lichaam zich weer wat soepeler kan bewegen.
Eind september is deze chemokuur dan voorbij en begin oktober is het weer tijd voor de halfjaarlijkse
hormoonspuit. Dan volgen ook weer de onderzoeken of deze combinatie therapie goed is aangeslagen.
Update 5 juni 2019.
We zijn drie weken verder, gisteren waren de bloedwaarden weer redelijk op pijl, en vandaag volgde dan
de 2e chemokuur. De bijwerkingen zijn reuze meegevallen, 10 tot 15 dagen na de kuur ben je het meeste
verzwakt en vatbaarder voor ziektes, daarna sterk je weer aan om na 21 dagen de volgende kuur te krijgen.
Sjoerd kan alweer twee stukjes van 2 kilometer joggen zonder buiten adem te raken en nu ook zonder pijn
op de borst. Dus het lijkt al iets te helpen! Natuurlijk is de conditie helemaal weg en door de chemokuren
is nu alle energie nodig voor het herstellen van die chemokuren, dus inspanning is even niet verstandig.
Sjoerd voelt zich nu prima. Als alles blijft meezitten dan is over drie weken de 3e chemokuur, en 2 weken
daarna volgt een gesprek met de oncoloog en hopelijk zal die dan ook vertellen of de chemo aanslaat.
Update 26 juni 2019.
Gisteren was het weer tijd voor een bloedonderzoek, en eindelijk werd ook eens de PSA weer gemeten.
De hoogte van de PSA-waarde in het bloed (PSA staat voor Prostaat Specifiek Antigeen) kan erop wijzen
dat de prostaatkanker zich verspreid heeft naar de botten. De PSA-waarde moet onder de 4,5 blijven, en
in maart was de PSA 1579, dus héél véél te hoog. Nu was de PSA 0,58 en zéér laag, dus dat kan betekenen
dat de uitzaaiingen zijn gestopt. De hormoontherapie is elk half jaar een spuit, dus begin oktober de 2e spuit.
De meeste prostaatkankers reageren binnen 1 tot 3 jaar niet meer op hormonale therapie, want dan is de
tumor resistent geworden voor hormonale therapie en begint die ellende met uitzaaiingen ook weer opnieuw.
Een enkele uitzaaiing kan nog met plaatselijke bestraling bestreden worden, maar bij meer dan drie uitzaaiingen
kan dat niet meer en ben je ongeneeslijk ziek. Sjoerd heeft zéér uitgebreide ossale metastasen (botuitzaaiingen),
de hele botscan is zwart van de kanker haarden, dus het risico op botbreuken en invaliditeit is dan ook zeer groot.
Dus het is hard nodig om de kankergroei in de botten te remmen, want dat is momenteel het grootste probleem,
de botten worden brozer en er kunnen botontkalking en botbreuken ontstaan, en dat moet nu voorkomen worden.
Daarom tegelijkertijd ook chemotherapie om de tumoren te verkleinen, door de buitenste kankercellen te doden.
Na toediening wordt het chemogif via het bloed door het hele lichaam verspreid en bereiken zo de kankercellen.
De alkalische fosfatase AF moet kleiner dan 120 zijn. In maart was dit 2002, in april 2243, na de 1e chemokuur 199,
nu na de 2e chemokuur 128. Dat lijkt heel erg de goede kant op te gaan. AF heeft te maken met botaandoeningen?
De lactaatdehydrogenase LD moet kleiner dan 250 zijn. In maart was dit 417, in april 289, na de 1e chemokuur 347
en nu na de 2e chemokuur 359. Dat loopt helaas wat op. LD heeft mogelijk ook te maken met celbeschadiging?
De chemokuren maken de buitenste kankercellen kapot, maar helaas ook de omringende gezonde cellen, wat dan
weer bijwerkingen geeft als ernstige vermoeidheid. Maar kort voor de 4e chemokuur volgt er een evaluatiegesprek
met de oncoloog en hopelijk wordt dan meer duidelijk! Vandaag was alweer de 3e chemokuur en het verloopt goed.
Update 17 juli 2019.
Vorige week was dan het evaluatiegesprek met de oncoloog. Helaas ging dat voornamelijk over de bijwerkingen
van de chemokuur en of Sjoerd de therapie wel aan kan. De oncoloog was erg tevreden en Sjoerd zag er goed uit,
een grote daling van de PSA en AF, dus de chemotherapie kan voortgezet worden. De botactiviteit van kankercellen
en ook van de cellen nemen af, dus de ziekte is voorlopig onder controle! Zo kan deze ziekte een paar jaar in slaap
gehouden worden, totdat resistentie voor deze medicijnen optreedt. Maar hopelijk komen er voor die tijd nieuwe
medicijnen of middelen beschikbaar om de ziekte nog langer te rekken, of nog beter, om de ziekte echt te genezen.
Als er na afloop van deze chemotherapie in september, weer een nieuwe body scan wordt gemaakt, zal pas blijken
of de bottumoren echt kleiner en minder zijn geworden. Hopelijk wordt hardlopen misschien dan ook weer mogelijk?
De oncoloog zei: Je moet blijven bewegen. Echter met die uitzaaiingen in zijn wervels gaat dat nu niet meer goed.
Sjoerd is nu weer in training. Er is geen enkel bewijs voor dat het hem ook maar een minuut langer op aarde houdt,
maar hij voelt zich er goed bij en wie zich goed voelt heeft de kracht om nog even te blijven. Sjoerd moet weer rennen
en de dood voorblijven. Zo lang hij rent gaat het goed. Dan krijgen de tumoren, die zijn lichaam ingrijpend verbouwen,
geen greep op hem. Als Sjoerd tot stilstand komt kan het proces zijn gang gaan. Van binnenuit word je dan gesloopt.
Het is een eindstation van een lang proces van het verval van lichamelijke functies die in een eerdere fase van ons
bestaan vanzelfsprekend vlekkeloos verliepen. Een hardnekkige verkoudheid maakte de vorige chemokuur wel wat
extra zwaar, maar gelukkig was Sjoerd weer net op tijd aangesterkt voor deze nieuwe 4e chemokuur van vandaag.
Update 7 augustus 2019.
Sjoerd was altijd veel aan het lopen en kon daarmee een onzichtbare belager voor blijven. Op rustige momenten
kon die onzichtbare vijand steeds dichterbij komen om Sjoerd tijdens de Flinten Marathon in september in te halen
en te passeren. Op dat moment had de ziekte, waarvan Sjoerd op dat moment zelf nog geen enkele weet van had,
hem al volledig in de greep. Het ging al maanden moeizaam, een onzichtbare belager zat Sjoerd al tijden op de hielen,
maar Sjoerd wist deze onbekende tot nu toe nog steeds voor te blijven. Maar dit keer werd hij dan wel ingehaald.
Sjoerd werd zweverig met pijn op de borst en kon niet meer verder lopen. Hij had grote behoefte aan koolhydraten,
maar op deze grote ronde waren geen verzorgingsposten, dus géén cola, sportdrank, koek of wat andere suikers.
Waarschijnlijk had dat ook niet veel meer geholpen, de bloeddruk was mogelijk wel gestegen naar 250 of hoger!
Vanaf toen ging de ziekte, de onbekende tegenstander, steeds verder uitlopen. In oktober en november lukte het
dan nog met moeite om een halve marathon te lopen en in december was het al na 14 km al grotendeels wandelen.
Na de kerst, in januari dit jaar ging het daarna al helemaal niet meer. Vanaf toen was het in één keer over en uit!
Uit ziekenhuis onderzoeken is intussen gebleken dat het geen hartproblemen waren, maar kanker met uitzaaiingen
in de botten. Vooral de tumoren in het borstbeen veroorzaakten de pijn en ademnood, en de tumoren in de heupen
en de dijbenen maakten het lopen zeer zwaar. Inmiddels is de ziekte voorlopig in een slaapstand gebracht en ook
is er waarschijnlijk al enige schade aan de bottumoren toegebracht. Sjoerd is intussen ook weer heel voorzichtig
met trainen begonnen, al gaat het lopen nog steeds heel erg zwaar. De dijbenen moeten nu heel vaak en intensief
gerekt worden anders gaat Sjoerd teveel voorover hangen en gaat de rug op slot. Dan gaat lopen weer helemaal
niet meer. Maandag heeft Sjoerd dan toch voor het eerst dit jaar weer 10 km joggend weten te volbrengen (1:19)
en daarmee is toch een klein stukje achterstand op de ziekte teruggepakt. Hopelijk kan deze afstand binnenkort
verdubbelt worden! Maar vandaag was ook al weer de 5e chemokuur, dus nu eerst maar weer een weekje rust,
anders wordt het te zwaar en volgt er weer een instorting. Alle energie is nu eerst weer nodig om te herstellen
van deze chemokuur, dus voorlopig maar een aantal dagen wandelen en dan volgende week maar weer trainen.
Update 28 augustus 2019.
Vorige week heeft Sjoerd zijn max. loopafstand weten te verdubbelen van 10 km joggen naar een halve marathon.
Aanvankelijk zag het er niet zo goed uit. Elke volgende chemokuur wordt zwaarder omdat er steeds meer chemogif
in het lichaam komt. En deze chemokuren maken de buitenste kankercellen kapot, maar helaas ook de omringende
gezonde cellen, wat dan ook steeds meer bijwerkingen geeft als ernstige vermoeidheid en krachtverlies. De laatste
inzinking duurde al bijna twee weken en na elke chemokuur is er weer een hittegolf wat het nog zwaarder maakt!
Maar de finish komt nu in zicht, want vandaag was dan de 6e en laatste chemokuur met ook nu weer een hittegolf.
Er zal dan ook wel weer een zware inzinking van zo'n twee weken volgen, maar vanaf half september kan het lichaam
herstellen en hopelijk komt dan ook de kracht en energie weer langzaam terug. Want de chemo kan nog wel een tijdje
blijven doorwerken. In september komen er weer wat bloedonderzoeken en volgt er een afsluitend evaluatiegesprek
met de oncoloog. In oktober is het dan weer tijd voor de tweede halfjaarlijkse hormoonspuit bij de uroloog.
Update 8 oktober 2019.
De chemokuren zijn nu achter de rug, maar in september was er nog een afsluitend evaluatiegesprek met de oncoloog.
Bloedonderzoeken gaven aan dat de ziekte voorlopig in ruststand is en er zijn geen botactiviteiten meer. Vandaag was
het dan tijd voor de tweede halfjaarlijkse hormoonspuit bij de uroloog, en volgend jaar april volgt de derde hormoonspuit.
Er volgen nu geen verdere onderzoeken meer, alleen nog elke drie maanden een bloedonderzoek om te controleren
of de ziekte ook weer actiever wordt. Dus vanaf nu keert de rust terug en is dit dan voorlopig ook de laatste update.
Update 8 april 2020.
Intussen is het ruim een jaar geleden dat de ongeneeslijke ziekte kanker bij Sjoerd werd geconstateerd.
Deze week was er weer het driemaandelijks bloedonderzoek en tijd voor de derde halfjaarlijkse hormoonspuit.
Dit keer via wat omwegen in verband met het corona virus. De diverse bloedwaarden waren nog niet eerder zo mooi,
en dus blijft de ziekte voorlopig nog in slaapstand. Sjoerd heeft het hardlopen ook al weer opgepakt, en hij heeft
afgelopen winter na de chemokuren al weer vijf marathons kunnen uitlopen. De kracht komt weer terug, de snelheid
is er nog niet weer, maar dat komt omdat Sjoerd erg weinig koolhydraten gebruikt en op vetverbranding loopt.
Suikers zijn voeding voor de bottumoren en je moet de kat niet op het spek binden! Daarom nu een streng dieet.
Update 19 april 2021.
Inmiddels zijn we al weer twee jaar verder en alles blijft nog rustig, behalve covid-19 met een lockdown.
De hardlooptrainingen zijn daarmee voorlopig ook voorbij, nu is het tijd voor wandelen en vogels spotten.
Naast de gebruikelijke onderzoeken is er nu ook eens een CT scan gemaakt. Hieruit bleek dat er naast de
uitgebreide uitzaaiingen, geen uitzaaiingen in de rest van het lichaam zijn, zoals in het lymfesysteem.
Voorlopig dus even geen zorgen en hopen op een mooie zomer met veel natuur wandelingen.
Update 21 oktober 2021.
Intussen is er een tweede CT scan gemaakt, opnieuw bleek dat er weinig botactiviteiten waren, dus te vroeg om
met een chemokuur te beginnen. De oncoloog stelde voor om de botten inwendig te bestralen met Radium-223.
Dit wordt door de actieve botcellen opgenomen en dit geeft een zeer lokale bestraling en gaat botontkalking
tegen zodat de botten sterk blijven, dus uitstel van botbreuken. Radium-223 wordt meestal 6 maal gegeven,
met tussen periodes van een maand. Voorlopig dus maar even in een winterslaap, het weer wordt ook slechter.
Update 6 januari 2022.
Deze winter verliep voor Sjoerd niet zo voorspoedig, hij kreeg steeds meer last van hernia-achtige
rugklachten en kon 's nachts niet meer slapen van de zenuwpijnen in de rug en uitstraling in de benen.
Vandaag is er daarom een MRI Scan van de rug gemaakt. Hieruit blijkt dat er tumoren bij beweging
of in ligstand tegen zenuwen gaan drukken met hevige zenuwpijn tot gevolg. Binnenkort krijgt Sjoerd
daarom plaatselijk een uitwendige fotonen bestraling om die tumoren een kopje kleiner te maken.
Deze behandeling kan niet in het Martiniziekenhuis, daarvoor moet Sjoerd drie keer naar het UMCG.
Eerst voor een intake gesprek, daarna voor een CT scan van het gebied waarin de tumoren liggen
en worden er tatoeage puntjes aangebracht van de plaatsen waar dan de bestraling moet komen,
zodat het gezonde weefsel zo weinig mogelijk straling ontvangt. Tenslotte nog voor de bestraling zelf.
Met bloedprikken en andere afspraken in het Martiniziekenhuis ben je soms wel vier of vijf dagen
in één week in een ziekenhuis. Maar goed, als het maar helpt dan is het wel de moeite waard.
Update 2 maart 2022.
De rugpijn is nu gelukkig weer helemaal voorbij, maar de uitzaaiingen zitten nu ook in het beenmerg,
er is vrijwel geen normaal beenmerg meer, waardoor er geen rode bloedcellen meer aangemaakt worden,
met als gevolg ernstige bloedarmoede, wat weer leidt tot grote vermoeidheid. Daarom is er in februari
een chemokuur gestart om de ziekte opnieuw af te remmen en weer flink wat schade aan te richten zodat
de bottumoren kleiner worden en het lichaam zich weer wat soepeler kan bewegen. Hopelijk komt de kracht
daarna ook weer wat terug. Inmiddels is het zo'n drie jaar geleden dat de ziekte bij Sjoerd ontdekt werd
en op dit moment is 5 km wandelen al een hele prestatie. Voorlopig is het even wachten op betere tijden!
Update 7 april 2022.
Na een stukje wandelen was Sjoerd al bekaf en zijn hart ging als een gek tekeer, het hart moest flink
gaan pompen om het lichaam te blijven volgen. Door beenmergfalen worden er geen of veel te weinig
rode bloedcellen meer aangemaakt met zeer ernstige bloedarmoede (Anemie) als gevolg.
Bloedarmoede is een tekort aan rode bloedcellen in het bloed. Dit geeft klachten zoals vermoeidheid,
kortademigheid, hartkloppingen en duizeligheid. Ook pijn op de borst, met name bij inspanning.
De hemoglobine (HB) waarde in zijn bloed was gedaald naar 3 en er was snel extra bloed nodig.
Vandaag heeft Sjoerd daarom een bloedtransfusie gehad, dat werd dan 9 uren ziekenhuisopname.
Bij het laatste bloedonderzoek was de hemoglobine waarde weer boven de 5, ook nog veel te laag,
want de HB moet tussen de 8,5 en de 11 liggen. Ook door de chemo behandeling kan de aanmaak
van nieuwe rode bloedcellen, die in het beenmerg worden aangemaakt, tijdelijk verminderd zijn.
Daarvoor krijgt Sjoerd Prednison. Hopelijk daalt de HB nu niet weer teveel! De toekomst zal het leren.
Update 25 mei 2022.
Vandaag was het weer tijd voor de volgende chemokuur. Gistermiddag werd er vanuit het ziekenhuis
gebeld dat er aansluitend op de chemokuur weer een bloedtransfusie nodig was, omdat de hemoglobine
gedaald was naar 3,7. Kortom na 7 weken is de HB bijna weer tot 3 gedaald! Nu in de toekomst om de
2 maanden een nieuwe bloedtransfusie ??? Het werd vandaag weer een lange dag in het ziekenhuis,
maar toch handig dat beide achter elkaar aan kunnen, dan beperkt het zich tot één dag ziekenhuis.
Het is nog te vroeg om te voorspellen of de nieuwe chemokuur aanslaat of niet. De kracht komt nog
niet terug. Sjoerd wordt niet alleen door de ziekte verzwakt, maar ook door de chemokuur en de
bloedarmoede. Eventuele schade aan bottumoren zal alleen op een nieuwe CT scan te zien zijn.
Update 15 juni 2022.
We zijn weer drie weken verder voor de volgende chemokuur. Opnieuw werd er de dag ervoor vanuit
het ziekenhuis gebeld dat de hemoglobine was gedaald naar 3,9 en nu waren ook de witte bloedcellen
en de bloedplaatjes iets te laag. Er was nu een bloedtransfusie nodig met drie zakjes bloed i.p.v. twee.
De chemotherapie zorgt ervoor dat snel delende cellen, zoals de kankercellen, te gronde gaan.
Datzelfde geldt echter ook voor andere gezonde snel delende cellen in het lichaam, zoals
de voorlopercellen van bloedcellen in het beenmerg. Na het starten met chemotherapie duurt het altijd
even voordat de aantallen bloedcellen in het bloed dalen. Dat komt doordat niet de bloedcellen zelf maar
de voorlopercellen in het beenmerg worden aangetast. De bloedcellen gaan vanaf nu dus extra snel dalen,
maar de chemotherapie is immers wel nodig om de kankercellen te gronde te richten en om de ziekte
voor een tijdje af te remmen. Binnenkort volgt weer een evaluatiegesprek met de oncoloog.
Update 11 juli 2022.
Sjoerd had gehoopt om zijn 70ste verjaardag nog te halen.
Helaas, kreeg hij steeds weer opnieuw rugklachten,
en plotseling is hij binnen 3 dagen onder de middel verlamd geraakt
door een dwarslaesie en kon hij daardoor alleen nog maar liggen.
Sjoerd kan zo niet verder leven, dus dit is zijn einde!
De finishvlag valt veel te vroeg...
Sjoerd is helaas overleden.
19 augustus 1952 - 11 juli 2022
Tot slot nog enkele highlights:
12 juli 2002. Keulen – 9. Int. Self-Transcendence 48-Stunden-Lauf (Dld)
314,416 km in 48 uur - 2e Plaats Overall, achter Martin Sattler (1e).
11 oktober 2003. Uden – NK 24 Uur Ultra Run
210,752 km in 24 uur - 3e Plaats Nederlands Kampioenschap.
7 juni 2002. Leeuwarden – Friese Elfsteden Ultraloop
ca. 210 km in 23:09:33 uur - 3e Plaats.
21 april 2003. Den Burg – 7e De 120 km van Texel
120 km in 11:50:55 uur
16 april 2005. Diever – De 100 km van Diever
100 km in 09:11:37 uur - 3e Plaats.
|
